Bahia Rebeira
Hoi allemaal,
Zo! Wij hebben een vandaag het luie zweet van maanden eruit gelopen. En zeker ik.
We vertrokken vanmorgen voor een kleine wandeling van ± 6 km. Peulenschilletje nietwaar?
Het plan was om van Praia das Palmas te wandelen naar het dorp Abraão en vandaar
met één van de taxibootjes terug te varen. Het eerste gedeelte ging door een kloof
over een flinke heuvel. Het pad liep dwars door, laten we maar zeggen, de "wildernis".
Ze noemen dit Atlantisch regenwoud. Langs en door obstakels. Soms een beetje klimmen
en klauteren. Na 30 minuten hadden we deze heuvel bedwongen en kwamen op een klein
strand. Inmiddels waren we al heel wat zweetdruppels kwijt geraakt. Zeker ik. Want
vooral omhoog lopen is niet mijn specialiteit. Althans met Peter er bij niet.
Want die loopt maar door en door. Naar zijn zeggen en voor zijn doen, in een langzaam tempo. Ik daarentegen loop mijn benen uit m'n kont. Het zal wel door zijn lange benen komen, en hij heeft vast ook een groter hart, dan ik en misschien ook wel héél grote longen.( Hij zegt; perfecte conditie!) Ik ben nooit een liefhebber van duursporten geweest.
Aan het eind van het strandje vonden we het pad dat ons naar Abraão zou brengen.
Ook dit pad liep dwars door een prachtig mooi, maar ruig gebied. Veel mooie planten,
zoals bloeiende Bromelia's. Maar deze berg was een heel stuk hoger en steiler. Wel
tot 250 m omhoog. Die vorige was kinderspel. We waren weer net onderweg of we zagen
een héél stel eekhoorntjes in de bomen. Jammer genoeg hebben we voor de rest geen
dieren gezien op een enkele vogel na. Dat valt ons wel wat tegen. We hadden verwacht
hier een rijke dierenwereld aan te treffen. Zelfs weinig Macaco aapjes gezien en
hier al helemaal niet. De tweede helft van onze wandeling ging ook weer door een
mooi gebied, soms met kleine waterstroompjes, en weer met een weelderige planten
groei.
Maar nu werd het wel heel erg serieus en
al het opgespaarde luie zweet, vanaf de Canarische eilanden kwam er met stromen
uit. Ik moet zeggen het voelde goed om weer eens flink te bewegen. Ook nu had Peter
weer nergens last van, behalve dat ook hij flink liep te transpireren.
Boven gekomen werden we getrakteerd op een mooi uitzicht over de baai van Ens. do
Abraão. Bergje af was een makkie, daar draai ik mijn hand niet voor om. Terwijl
andere mensen dát juist zwaar vinden.
In Abraão aangekomen gingen we eerst op zoek
naar de water-taxi. Laten ze nou 's middags niet meer varen. M.a.w. we moesten ook
weer terug wandelen. Omdat niet in het donker te hoeven te doen, besloten we om
eerst een ijsje te eten en daarna meteen weer terug te gaan. Je zult wel denken,
hadden ze dat niet van te voren kunnen uitzoeken? Vergeet het maar, er is weinig
tot geen informatie verkrijgbaar. De VVV's zijn, als ze er zijn, meer dicht dan
open. En al zijn ze open; je hebt er niets aan. Informatie is 0,0. En in het baaitje
waar wij voor anker liggen is helemaal niets, op een drijvend restaurantje na. Zo'n
ca. 2,5 uur later, net voordat het pijpenstelen begon te regenen, stapten we weer
in onze dinghy. De Caipirinha die we ons zelf beloofd hadden te gaan drinken in
het Flutuante Brasil 500, (drijvend restaurantje) ging vanwege de regen niet door.
Maar dat mocht de pret niet drukken, want een lekkere G en T ( Gin tonic met ijs
en schijfjes limoen) aan boord van P.Blue is ook niet te versmaden.
We hopen de komende tijd, nog een paar mooie wandelingen te maken. Momenteel is
het weer tamelijk wisselvallig, je kunt merken dat het hier winter wordt. Daardoor
wordt het plannen van tochtjes wat lastig.
Liefs van Paula en Peter