Hallo lieve allemaal,

Vrijdag morgen 1100 LT. Op dit moment motorzeilen we omdat er zo goed als geen wind is. Af en toe even een flinke vlaag en als je dan denkt: "Hoi de motor kan uit, dan is het alweer over." En zonder de motor liggen we zo te stampen dat horen n zien je vergaat. En de tuigage wordt er ook niet beter van. Vannacht had ik een druk nachtje, omdat er veel kleine lichtjes op het water te zien waren. Maar deze verdwenen elke keer weer tussen de golven, zodat je moeilijk kon inschatten waar ze lagen. Waren het verlichte boeien aan visnetten of berenbootjes met vissermannen er op. Opdat moment geen idee! Eén keer heb ik Peter uit zijn bed getrommeld om mee te kijken. Langs de kust van Brazilië ben ik ooit eens een heel eind uitgeweken voor een vissersboot, maar hij kwam maar dichter en dichter bij, als je dan met de genua te loevert op de boom vaart wordt het lastig om nog meer uit te wijken. De vissers kwamen alsmaar dichterbij en stonden te roepen en te zwaaien. Ik dacht: "Dat is aardig, ze zeggen gedag!" Maar dat dacht ik niet zo lang, toen ik zag dat ze een heel lang net aan het slepen waren. Ik schrok me een hoedje, en was bang dat dat net onder de boot getrokken zou worden. Maar gelukkig alles liep goed af. En met die herinneringen was ik voor deze lichtjes ook al een heel eind afgevallen. Maar durfde niet zo veel verder meer af te vallen omdat ik bang was voor een ongewenste gijp.

Maar Peter zei dat we nog wel tien graden konden afvallen zonder dat we zouden gijpen. En de schipper had gelijk. De lichten en radar reflecties waren zo minimaal dat we ze pas op 2,5 mijl afstand konden traceren op de radar. Het was inmiddels aardedonker geworden omdat de sterren een voor een verdwenen en ook de maan kwam niet boven de horizon. Toch heb ik om stroom te sparen de radar uit gezet en op zicht uitkijk gehouden. Na 02.30 heb ik geen lichtjes meer gezien. Om drie uur kwam Peter mij aflossen en op dat moment begon het echt te waaien, we vroegen ons af, of we nog een rifje zouden leggen. Maar omdat Pacific Blue zo lekker door het water sneed hebben we ervan afgezien. Maar goed ook want een uur later nam de wind weer af naar een windkrachtje 4-5. En nog meer later was er zo goed als geen wind meer, zodat Peter de motor aan gezet heeft. De vorige nacht had ik Peter om twee uur afgelost en had daarna niet meer geslapen.
Nadat Peter mij afgelost heeft ben ik nu als een blok in slaap gevallen en heb niet eens gemerkt dat Peter de genua ingerold heeft en de motor startte. Helaas voelt Peter zich op dit moment flink katterig en ben ik kip lekker. Meestal ben ik de klos als we voor de wind varen, waardoor ik helemaal niet zit te wachten op het geweldige passaatzeilen waar iedereen het altijd over heeft. Geef mij maar bakstagwindje of een koersje van zestig graden aan de wind. Vooral dan loopt P. Blue als een sneltrein!

Sinds ons vertrek uit Peru is het weer tamelijk wisselvallig. En niet alleen de wind, maar ook zon en bewolking wisselen elkaar af. Ook nu! Een uurtje geleden blauwe lucht met een zonnetje, best warm. En nu heeft de bewolking weer de overhand en komt de wind het ene moment vanuit stuurboord en dan weer vanuit bakboordkant. Lastig, laat je de boel even gijpen, kun je meteen weer terug gijpen, daarom heb ik het grootzeil maar in de wacht gezet. Staat nu in het midden op de overloop en tegen het heen en weer slaan flink vast getrokken met de Walder bulletalie/giekremmer.
Ik denk dat er niet veel zal veranderen de komende dagen, alleen misschien hoe dichter we de Evenaar naderen, des te meer kans op windstiltes. We wachten het wel af, we kunnen er toch niets aan veranderen!

Groetjes van Paula en Peter.