05 November 2009

Lieve Allemaal,

Na een paar maandjes Nederland zijn Peter en ik sinds drie dagen weer terug aan boord.
Behalve dat Peter nogal wat lichamelijke problemen heeft gehad hebben we het erg fijn gehad. Met als hoogtepunt de geboorte van een kleinzoon. Een prachtig mooi en gezond jongetje. Dat maakte dat we na een goed verlopen bevalling drie stralende mensen zagen. Het jongetje heeft van zijn ouders de klinkende naam James gekregen: James el Ouggouti. James zijn grote zus Dio, van drie jaar, kon niet van hem afblijven. Hij kreeg het ene kusje of aai na de andere.
Natuurlijk zijn we regelmatig naar Nijmegen gereden om een paar uurtjes bij dit gezellige gezinnetje te zijn. We zijn erg blij met de manier waarop ze het doen.
Daarbij hebben wij onze andere kinderen natuurlijk niet vergeten. We hebben geprobeerd hen zoveel mogelijk te zien.

Peters verjaardag hebben we heel gezellig gevierd in Den Bosch. Met alle kinderen, kleinkinderen en mijn jongste zusje, haar man en twee kinderen hebben we een boottochtje gemaakt. Dat boottochtje ging met een fluisterboot over het riviertje de Dieze. Dit riviertje loopt kriskras door Den Bosch en gaat soms zelfs onder Bossche woningen door. We hadden een geweldige gids in Hugo; sedert 1985 een goede (zeil)vriend van mij. Wij wisten dat Hugo in zijn vrije tijd als gids voor de vereniging "Vrienden van Den Bosch" fluisterbootjes door de Dieze loodst. Door een beetje toeval en geluk konden we Hugo strikken. Normaal moet je twee weken van te voren reserveren, en niet 5 dagen zoals wij deden.
Voordat we aan het Dieze-tochtje zouden beginnen zijn we op een terrasje in de buurt van Zoete Lieve Gerritje samen gekomen. Na een gezellig Happy Hour, zijn we om 1800 bij Hugo aan boord gestapt.Om half acht stapten we na een zeer interessante en geanimeerde tocht weer af. Hierna hebben we Peters verjaardag afgesloten in een gezellig restaurant.

Schijnbaar hebben we veel water in ons bloed. Want we konden het varen niet laten.
Toen mijn broer Piet ons uitnodigde om de binnenkomst van de 24 uurs bij te wonen in Medemblik, was dat niet tegen dovemansoren gezegd.. En we zijn eerst nog even naar Stavoren gezeild om een broodje haring te eten.
Een paar weken later hebben we met hem deelgenomen aan de sluitingstocht van de Kustzeilers naar Hoorn. Bedankt Piet, het was heel gezellig. We hebben genoten van de rondleiding door het West-Fries museum. Onze gids, de oud-conservator, was een zeer geanimeerd verhalen-verteller. Het daarop aansluitende diner in een restaurant dat gerund wordt door mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking is écht een aanrader!!! Alles was super.
Door een feestje hier, (zwager Con die 80 werd, een vriendin die 60 werd) en een bezoekje daar, vliegen de weken in Nederland voorbij.Voordat het we er erg in hadden moesten we de koffers weer pakken. Onze kids gingen mee naar Schiphol om ons uit te zwaaien. Alleen toen wij daar incheckten moesten zij ons bijna weer mee naar huis nemen. Omdat we geen retour ticket, terug naar Nederland, hadden mochten we eerst niet mee.
En ondanks de telefonische belofte dat er een "lange benen plaats" gereserveerd was, bleek ook dat niet geval. Daardoor en door het onbegrip waarom wij geen retour ticket hadden, raakte Peter zwaar geirriteerd. De uitleg van Peter, dat onze woon- en verblijfplaats een zeiljacht was dat in Puerto Montt-Chili lag, ging er niet in. We zouden en moesten een retourtje hebben. Peter werd steeds ongeduldiger, totdat de balie-medewerkster voorstelde om een gratis retourticket te gaan halen. Zo'n ticket is een paar maanden geldig, en je betaalt de ticket pas wanneer je 'm nodig hebt. Een kwartiertje later was alles geregeld en werd de bagage gewogen en ingenomen. Gelukkig verdween daardoor ook Peters ergernis en werd het toch nog een gezellig afscheid.
De rest van de reis verliep zonder problemen. Voor het eerst heb ik in een vliegtuig goed geslapen. Zelfs Peter, ondanks dat hij zijn knieën bijna in zijn nek moest leggen. Hopelijk heeft Peters voorbuurvrouw een beetje kunnen slapen, want zij kon haar stoel niet in slaapstand zetten.
Een kleine vierentwintig uur later stapten we weer aan boord van ons bootje. We waren nog niet goed en wel binnen, of een Franse overbuurvrouw bracht een lekker stuk eigen gebakken appeltaart. Dat was een leuke verwelkoming. Andere zeelzeilers, voornamelijk solo zeilers, kwamen ons al gauw begroeten. Zij waren blij ons weer te zien. Vooral omdat we mooi weer mee genomen hadden. Want het had al drie weken achtereen geregend.
Helaas duurde dat mooie weer maar twee dagen. Op dit moment hebben we zo'n beetje hetzelfde weer als Nederland. Wind, regen en soms een waterig zonnetje wisselen elkaar af. En het is zo'n negen graden. Hopelijk wordt het gauw weer beter. Want we willen volgende week de kant op.
We willen de romp poetsen, nieuwe antfouling smeren, de rigging checken enz. enz. We overwegen nu om de waterlijn en de bovenbouw te poetsen en de boot er later uit te halen in Noord-Chili.
Natuurlijk hebben we weer veel plannen gemaakt voor het komende jaar. Omdat we hier nog niet veel gezien hebben gaan we eerst in de omgeving een maandje cruisen. Daarna gaan we, op ons gemak, omhoog langs de westkust van Chili tot aan het Panama kanaal. Daarvoor hebben we tot November 2010 de tijd. Dan begint het zeilseizoen in de Caribiën.
In de planning hebben we meegenomen, om een kijkje te nemen op Robinson Crusoë-eiland, waar in de 17e-eeuw de zeeman Alexander Selkirk geleefd heeft. En de Galapagoseilanden hebben ook onze belangstelling ware het niet dat het bezoekers momenteel erg moeilijk gemaakt wordt om de eilanden te bezoeken. Volgens zeggen wordt het zeezeilers heel moeilijk (eigenlijk onmogelijk) gemaakt om rond de eilanden te cruisen. En er schijnt veel geld betaald te moeten worden om er überhaupt te mogen ankeren. We zien wel!
Natuurlijk hebben we ook een bezoek aan de Atacamawoestijn, het Titicacameer, de binnenlanden van Peru, Bolivia en Equador op ons lijstje staan. Plannen genoeg dus. We houden jullie via de website op de hoogte van ons reilen en zeilen. Vragen, opmerkingen en suggesties zijn natuurlijk altijd welkom. Wie weet er Pilots van Peru, Equador en Colombia?

Wij wensen iedereen een fijne winter en tot schrijfs.
Paula en Peter.