Hallo Allemaal,

Zondagmorgen zijn we uit Puerto Williams vertrokken met bestemming Kaap Hoorn met nog nog een ander Nederlands jacht, de Nightfly. De eerste stap was Puerto Toro, positie 55°04.911S/67°04.444W, zo'n vijf en twintig mijl vanaf Puerto Williams. Daar hebben we de nacht door gebracht. Puerto Toro is een gehucht met een paar huisjes en ± 50 inwoners.; het zuidelijkste dorp ter wereld

Maandag zijn we om acht uur uitgevaren voor de 55 mijl naar Caleta Maxwell, gelegen tussen de eilanden Jerdan en Isla Hermite. Het was een mooie, bezeilde tocht. We hebben een heel lange tijd dolfijnen om ons heen gehad. Voor het eerst hebben we ze echt zien springen en om hun lengte as zien draaien. Geweldig. En toen we na vijf en vijftig mijl Caleta Maxwell (55°49.414S/67°30.691W) invoeren werden we vergezeld door een heel stel springende zeeleeuwen. De nieuwe Nikon camera kwam nu goed van pas. Deze dag kon niet meer stuk.

Na een gezellige avond samen met de Nightfly, besloten we de volgende dag naar Kaap Hoorn te gaan. De weersverwachtingen waren uitstekend. Daarom wilden we niet nog een dagje in Maxwell blijven liggen. Dat leek ons de weergoden verzoeken.
Om 09.30 werden de twee drijvende achterlijnen (geleend van Wolfgang) van de wal gehaald en opgeruimd. En om negen uur was het anker thuis gehieuwd en gingen we op weg naar de Kaap der Kapen.
Het zal wel kinderachtig zijn maar ik voelde wel twee knopen in mijn maag; eentje van gespannen verwachting, en eentje van Wauwwww.... Dat gaan we toch maar even zien!

Van caleta Maxwell was het ruim tien mijl zeilen naar Kaap Hoorn. We hadden met gribfiles (windverwachtingen) gegokt dat we vandaag met een beetje geluk, met westenwind (dus van achter) de Kaap zouden kunnen ronden. En dat is gelukt!! We zeilden daar samen met de Nightfly naar toe. We zouden van elkaar foto's maken als we langs Kaap Hoorn zeilden. Ook dat is gelukt. Hoewel??? Wij hebben een hoop prachtige, spectaculaire foto's van de Nightfly gemaakt. Maar helaas hadden zij problemen met hun camera. Gelukkig kon hun bemanningslid Gabriëlla met haar cameraatje wat foto's maken van Pacific Blue. Jammer genoeg zonder telelens. We hopen maar dat er een paar mooie bij zitten. Want dat zou toch wel leuk zijn. Je vaart nou eenmaal niet iedere dag langs "De Hoorn".

We zeilden door Bahia San Francisco langs Isla Hornos. Tot ons grote plezier zwommen er ook nu weer een heel stel dolfijnen om ons heen. De wind ging ook wat toenemen zodat we met ruime wind langs het eiland geblazen werden.
De Nightfly kwam inmiddels ook aan zeilen. Peter maakte een prachtige serie foto's van hen. Ondertussen kreeg ik mijn handen vol aan het sturen. Want de wind, bleef, Kaap Hoorn eigen, toenemen. Wij zeilden een stuk hoog aan de wind, zodat de Nightfly foto's van ons en de Kaap konden nemen. Ik denk dat er spectaculaire foto's bij moeten zitten.

We lagen aardig op een oor want we waren zo langzamerhand flink overtuigd. Een poosje later draaiden we weer voor de wind, en we liepen als een speer terug naar het Oosten. De wind bleef toenemen tot 30 knopen. En op een gegeven moment, liepen we een paar keer met vol zeil uit het roer. Het werd hoog tijd om te reven. Gelukkig mooi op tijd, want de wind-snelheidsmeter gaf inmiddels negen en dertig knopen wind aan. We moesten ook nog een flink stuk afvallen,om langs een stel half onder water liggende rotsen te gaan. We konden het water op die rotsen zien breken maar de rotsen zelf waren niet te zien. Toen we die voorbij waren konden we weer oploeven naar halve wind. We liepen dik twaalf knopen, als of het niks was. Inmiddels met 1 rif en zonder genua (puntje). Onze zuidelijkste positie bij Kaap Hoorn was 55°59.662Z/67°16.737W

Om twaalf uur liet ik, enigszins in de luwte van de Kaap, het grootzeil zakken en werd de motor gestart. En even later lag Pacific Blue in caleta Léon (55°.57.60S / 67°13.40) vlak achter de Kaap ten anker. We hadden over deze caleta niet veel goeds gehoord; diep (20 m), slechte ankergrond (rotsgrond), heel veel swell (inkomende golven). Er kon maar een iemand tegelijk van boord de ander moest ankerwacht houden. Dat hebben wij ook gedaan. Een gewaarschuwd mens telt voor twee, nietwaar? Maar het was nergens voor nodig. In ieder geval vandaag niet.

Ik ben met de bevrouwing van de Nightfly met onze dinghy naar de wal gevaren. Het bootje met zijn drieën op de stenen getrokken, natte voeten gehaald in de swell. Om één uur zetten wij voet aan wal van de beroemde en beruchte Kaap Hoorn. De Kaap der Kapen!! Nergens is zoveel over geschreven als over deze kaap en dit gebied. En ik verzeker je, het is een bijzonder gebied. Ontoegankelijk, ruig en koud en "tamelijk" winderig!

We werden opgewacht door de wachtsman van de Chileense Armada die daar een jaar woont met zijn vrouw en twee dochtertjes. We kregen een rondleiding en een stel mooie stempels in ons logboek en paspoort.

Ik moet zeggen, het deed me wel wat; een voet te kunnen zetten op een eiland waar veel Nederlandse historie ligt.
Na een uurtje waren we weer aan boord van onze schepen en konden Peter en Warren gaan ervaren hoe de grond van Cabo de Hornos onder de voeten voelde (zompig veen). Peter heeft in het trappenhuis van de vuurtoren een wimpel van de Nederlandsche Vereeniging van Kustzeilers gehangen. Misschien was deze NVvK vlag wel de eerste, want een andere hebben we niet kunnen ontdekken.
Nu hangt er eentje in Puerto Williams, in het stuurhuis annex bar van de Micalvi en eentje in de vuurtoren van Kaap Hoorn.

Daarna zijn we ruimwinds doorgezeild naar Isla Herschel, caleta Martial. Positie 55°49.271S / 67°17.793W. Dat was weer circa 10 mijl van Kaap Hoorn! Hier hebben we een rustige nacht doorgebracht na deze enerverende dag. Om 09.00 de volgende morgen waren we al weer onder zeil omdat er komende nacht alweer stevige noordenwind aankomt en we moeten pal Noord. Nu is de wind echter west met 15 tot 25 knopen. Het is een prachtige zeildag met eerst wat regen en daarna een lekker zonnetje. We zeilen het hele stuk halve wind waardoor we steeds 7 tot 8 knopen liepen. Voor aankomst haalden we Nightfly in zodat we weer veel foto's van elkaar konden maken.

We wilden naar Caleta Lennox maar dat is een open baai. Met een smoesje (want al deze mooie baaitjes zijn verboden) dat er flinke noordenwind komt (wat trouwens waar is) mochten we een klein eindje doorvaren om in Caleta Lennox Norte te ankeren. Dit is een beschut baaitje;. Behalve als de wind vanaf Afrika komt want er zit niks meer tussen aan de Oostkant. We denken dat het volgens ons morgen nog "te hard waait" waardoor we "genoodzaakt zijn" om nog een dag te blijven liggen op dit mooie plekje.

We gaan op ons gemak weer terug naar Puerto Williams om onze Zarpe voor de reis naar het Noorden te halen.

veel liefs van Peter en Paula

Naar de bijbehorende foto's