Lieve mensen,

Na onze mooie tocht van 551 mijl zijn we om 1 uur 's nachts geëindigd voor anker in Bahia Gil. Wat is een goed en zwaar anker met een zware ketting dan een weelde zeg. De volgende morgen, na lekker uitgeslapen te hebben, voeren we binnen in Caleta Horno (45*02.23Z en 65*40.97W). Je kunt de ingang nauwelijks zien. Het lijken alleen maar rotsen zonder doorgang. Dit is onder Patagonië zeilers een beroemde ankerplek. Het is eigenlijk een van de weinige veilige plekken waar je terecht kunt langs deze onherbergzame kust van 1200 mijl. Het komt er op neer dat je na Mar del Plata maar hooguit 5 redelijke ankerplaatsen vindt waar je een storm kan afwachten. En dan zijn ze nog niet allemaal even beschut. Maar Caleta (inham of kreek) Horno ligt erg beschut.

Het is een onbewoond rotsachtig gebied. Doordat er vanaf zee een haakse bocht in zit komen er ook geen golven naar binnen. Dat is trouwens ook de reden waarom je de ingang zo moeilijk ziet. Bovendien is het vrij ondiep zodat je anker goed houdt in de zeer goede ankergrond. Onze elektronische kaart geeft een diepte aan van ongeveer 4,5 meter bij laag water maar wij hebben niet meer dan ongeveer 2,5 meter gemiddeld gevonden. En dan gaat het tij nog eens 5 meter omhoog. Omdat de kloof vrij klein is en het van alle kanten kan "tochten" is het niet onverstandig om enige lange lijnen op de wal te zetten. Dat hebben we dan ook gedaan. We liggen met het anker in het midden en met drie lijnen aan de rotsen. Een achter en twee aan beide kanten. Het is net een spinneweb.

Dat uitleggen (en inhalen) kan je alleen doen bij hoogwater wat anders kan je niet tegen die glibberige, steile rotsen opklimmen. Ik (Peter) heb in Nederland (naast de visafslag op Texel) al een waadbroek (zeilbroek met laarzen eraan) gekocht. Veel beroepsvissers gebruiken die. Daarmee kan ik vanuit de dinghy op de rotsen stappen zonder nat te worden. En je probeert je dinghy een beetje vrij van de scherpe rotsen te houden. Ook het hanteren van de natte lijnen maakt je niet nat omdat de broek tot onder je oksels doorloopt. Maar wel een reddingvest aantrekken voor als je in het water valt met die grote broek.

Gelukkig zijn er ook twee kleine strandjes waar een paar steile kloven uitgespoeld zijn. Caleta Horno zal dus onherroepelijk verzanden en steeds ondieper worden. Bij die strandjes konden we aan wal om te wandelen en te klimmen. We hebben een paar grote wandelingen gemaakt. Zo is er een grote laagvlakte een eind het binnenland in. Dit zal als het hard regent wel een rivierbedding zijn.

Vaak moet je grote stukken omlopen omdat de kloven veel te steil zijn om in af te dalen of op te klauteren. Je hebt hier echt het idee dat je in een ongerept landschap bent. Er zijn geen wegen, huizen of andere mensen. Er komen alleen zo nu en dan een paar zeilers om te schuilen en te wandelen. Tegelijkertijd realiseer je je in dit landschap ook dat je helemaal op jezelf bent aangewezen. Je moet beslist voorzichtig zijn en geen ongelukken maken want je kunt niemand te hulp roepen.

We hebben veel gefotografeerd en gefilmd dus jullie moeten over een tijdje maar eens op de website kijken naar de foto's. Die kunnen we pas versturen als we weer in de bewoonde wereld zijn. En dat kan nog wel een paar weken duren want we gaan nu eerst proberen om op Staten Eiland te komen in Caleta Hoppner.

We hebben op een van de toppen langs de kust een steenstapel gemaakt (een Kaap) en daarbij twee stenen neergelegd die verpakt zijn in een gebreid hoesje. Dit is een kunstprojekt van Almas Pieters en haar vrienden. De bedoeling is dat mensen deze stenen vinden en dan een foto maken die ze moeten opsturen naar een mailadres. Er zit een kaartje bij. Ook kunnen ze de stenen meenemen en ergens anders weer neerleggen zodat anderen ze weer kunnen fotograferen en opsturen.

Omdat het nog steeds zulk prachtig weer is ziet het water er aanlokkelijk uit om te zwemmen. Dat hebben we dus gisterenavond en vanmiddag ook gedaan. Het is wel heel erg koud, hoor. Maar je frist er na zo'n zweterige wandeling heerlijk van op. Na het zwemmen gisterenavond kwam er net een Magelhaen Pinguin de baai inzwemmen. Toch wel iets aparts. he? Zwemmen met Pinguins!!!!

De komende dagen gaan we het weer in de gaten houden om het laatste spannende stuk te zeilen. Dat is weer zo'n 600 mijl dus dan hebt je wel 5 dagen nodig met niet te ruig weer. En liefst geen zuidwester storm. Er is nog een haven aan te lopen (Puerto Deseado) Maar daar schijn je niet echt geweldig te kunnen liggen.

Jullie horen het wel weer.

Peter en Paula