Lieve allemaal,

We krijgen al weer regelmatig van vrienden en kennissen de vraag: "Waar zitten jullie? Waarom is jullie website niet bijgewerkt? Is er iets aan de hand?".
Daarom wordt het tijd om het een en ander uit te leggen. Jammer genoeg zijn we nog niet terug op ons bootje in Uruguay. En dit zal ook nog wel even op zich laten wachten. We hopen eind januari weer op Pacific Blue te zijn en dan op ons gemak de reis voort te zetten in de zuidelijke zomer en herfst. Maar eerst moet Peter een operatie ondergaan en daarvan hersteld zijn. Toevalligheden komen af en toe op ieders pad. Zo ook bij ons, of te wel bij Peter. Onder jullie zullen er mensen zijn die zeggen: "Toeval bestaat niet". Maar oké, hoe dan ook. Vlak voor dat we weer terug zouden gaan naar Uruguay, waar Pacific Blue veilig op de kant op ons staat te wachten, ontving Peter een brief van de Keulen kliniek. Peter was weer (vrijwillig) aan de beurt voor de 2-jaarlijkse gezondheids check-up. Er kon nog mooi voor ons vertrek een afspraak geregeld worden. Peter voelde zich zo fris als een hoentje en bleek zo gezond als een vis. Maar hij vertelde, bij navraag of hij ergens last van had, aan de keurings arts dat hij sinds een aantal maanden last had van een vervelend kuchje. Omdat we weer voor onbepaalde tijd weg zouden gaan, adviseerde deze arts (ook een zeiler) om maar even een Thorax-foto te laten maken. En zo ging er een balletje aan het rollen. En het rolde een vervelende koers. Omdat men op de foto iets zag zitten wat er niet hoorde,werd er aangeraden om een CT-scan te laten maken.
Twee dagen voor ons vertrek konden wij met eigen ogen zien dat er op de scan achter het borstbeen een gezwel te zien was ter grootte van een kippenei. Dat moest d.m.v. van een punctie onderzocht worden. Daardoor moesten we onze terugreis naar Uruguay cancellen. Na de gemaakte punctie, hebben we nog ruim een week in onze piepzak gezeten.
In gespannen afwachting. " Wat is het? Is het goed- of kwaadaardig?" Gelukkig, vertelde de internist ons toen ze de uitslag binnen had: "Het is een thymoom, een vergrote zwezerik/tymus en het is niet kwaadaardig!! Maar ik denk dat het er wel uit moet. Hiervoor stuur ik U door naar onze neurochirurg."
Deze arts vertelde ons, dat het niet op stel en sprong nodig was het thymoom te verwijderen. Als er regelmatig een CT-scan gemaakt kon worden om te zien of de thymoom zich wel of niet netjes gedroeg, konden we het best een poosje aanzien. Maar hoe doe je dat in of vanuit Zuid-Amerika. En het tweede probleem was dat de controle-scans het liefst met dezelfde apparatuur uitgevoerd moesten worden vanwege de vergelijking van de metingen. Het derde en belangrijkste probleem was, dat het heel moeilijk is door te gaan en net te doen alsof er niets aan de hand is. Voor Peter was dat een reden om te besluiten het thymoom te laten verwijderen. Maar dan moeten ze wel door het borstbeen heen. Dat is een flinke ingreep. Nu is het wachten op de operatie.
Op 3 december wordt Peter opgenomen om op 4 december geopereerd te worden. We houden jullie op de hoogte.

Liefs van Paula en Peter.