Hallo allemaal,

We zijn eergisteren, 8 augustus, weer aan boord teruggekeerd na acht dagen Buenos Aires. Om er te komen moet je een lange reis maken met twee bussen en een snelle catamaran. We hadden de 30-ste willen boeken voor de Buquebus (bus plus catamaran) in hotel Argentina alhier. Maar ja, zoals ons wel vaker overkomt, hadden we pech. Want het boekingskantoortje was in de winter niet open. We kregen wel een telefoonnummer in Punta del Este om te reserveren. Paula's lerares spaans kwam 's middags aan boord en zij informeerde even hoe dat moest en of er plaats was. Je kon boeken met je creditkaart. Zo kwam het dat ik later op de dag in mijn beste spaans gereserveerd heb. Je wordt echter woest als de telefoon wordt opgenomen en je dan in de "wacht" wordt gezet met een muziekje. We hebben namelijk een telefoonkaart waar nog maar 25 minuten op zat. Uiteindelijk lukte het om alle gegevens zoals paspoortnummer en namen door te geven en toen werd ik doorverbonden met een juffrouw die wat engels sprak om de creditkaart gegevens door te geven. Maar weer eerst in de wacht natuurlijk. Om gek van te worden. En net toen ik de laatste nummers doorgaf werd de verbinding verbroken. Grrrrrrrrr!
Gelukkig bleek niet onze telefoonkaart leeg te zijn maar had het meisje op de verkeerde knop gedrukt. Maar goed, het was gelukt. De volgende dag bleek dat die hele grote catamaran helemaal vol zat dus reserveren is wel wenselijk.

We vertrokken met de gewone bus van 10.05 naar Montevideo (naar busstation Tres Cruzes). Dat duurt zo'n twee uur. Daar vandaan vertrekt ook de Buquebus naar Colonia waar je overstapt op de catamaran. Die busreis is weer bijna drie uur en de boottocht slechts een uurtje. Rond vijf uur stonden we in Buenos Aires waar tot onze verrassing Humberto, Hernan en Victoria al op ons stonden te wachten. Ze waren met de auto dus we hadden mazzel. We reden wat rond in de stad en checkten in bij Gran Hotel Hispano op de Avenida de Mayo, pal in het centrum. Dit hotel hadden we uit een reisgids en het was erg charmant (franse stijl) en heel betaalbaar. Voor zijn tweeën € 32,-- per dag met ontbijt. De volgende dagen werden we door Humberto en Hernan rond gereden en we bezochten o.a de Landbouwtentoonstelling in "La Rural". Ook vonden we met hen enige watersportwinkels waar we o.a anodes voor de saildrive konden kopen. Er bleek ook een Yanmar vertegenwoordiging te zijn, achteraf op een industrie terrein. Ontzettend aardige lui met veel verstand van zaken. Echte vaklui die weten waarover ze het hebben. Dat doet me altijd deugd, want dat maak je niet vaak mee. En ze spraken nog engels ook. We kunnen per email bestellen in september zodat we de spullen eind oktober op kunnen halen. De baas, ook een Hernan, raadde ons aan om voor de saildrive Shell Spirax (80W90) te kopen. Zijn vader zwoer al zijn hele leven bij Shell produkten. We hebben nu redelijk wat voorraden voor de motor. En ze wisten ook een goede reparateur voor de Webasto. Voor filters werden we doorverwezen naar een winkel in de buurt. Daar zijn we later in de week geweest. Deze speciaalzaak wordt gerund door uitsluitend vrouwen, die ook al veel verstand van zaken hebben. Ook hier kunnen we per email bestellen.

Verder hebben we veel gewandeld en van de metro gebruik gemaakt. Buenos Aires is zelfs in de winter een bruisende, vrolijke en ook schone stad. Uiteraard zijn er ook buitenwijken die er wat minder rooskleurig bij liggen. De stad wordt vaak beschreven als een kruising tussen Parijs en New York en dat klopt wel. Er zijn brede boulevards en de stad heeft een charme waarin je je snel thuis voelt. Ook de weg vinden is niet moeilijk omdat de boulevards op z'n New Yorks allemaal haaks op elkaar lopen. We aten vaak lekker en goedkoop.

Hernan trakteerde ons op een Asado-(soort BBQ)restaurant. Dit was een soort omgebouwde schuur, ver in de buitenwijken, waar blijkbaar een van de beste parillo's van de stad was. Erg authentiek en met veel vlees natuurlijk en erg gezellig. Voor ons was ook restaurant "El Establo" (Av. Paraguay) een succes. We zijn er twee keer geweest en het was erg goed maar vooral ook erg aangenaam. De tweede keer werden we al verwelkomd als vaste klanten door een van de obers. En allemaal waren het van die ouderwetse, vriendelijke en zorgzame obers.

De laatste avond werden we uitgenodigd, voor een "Asado" thuis, door onze nieuwe vrienden. Dit werd gehouden op het dak van het huis van Veronica's moeder. Hier was een groot dakterras met een afgeschermd gedeelte en een knots van een BBQ. We namen een doos Argentijnse Malbec mee als tegenprestatie. Federico was er ook met zijn vriendin en Ricardo bracht zijn vrouw mee. Verder was er een vriend van Hernan uit zijn tijd in het Vreemdelingen-legioen en de broer van Veronica beheerde de grill. Het was weer een geslaagde avond met veel lol en veel leuke gesprekken. In oktober gaan we aan boord een hollandse maaltijd voor het stel klaarmaken. Het is frappant hoe snel je goede vrienden wordt. Deze jongelui (want dat zijn ze voor ons toch wel een beetje) zijn tussen de 34 en 38 jaar oud maar het contact is heel vanzelfsprekend en ontspannen. Ook hier dus weer lieve en behulpzame vrienden net als in Brazilië. Dit zijn toch belangrijke onderdelen van onze reis; mensen leren kennen die je van alles over het land kunnen vertellen.
Zo heeft de Argentijnse regering enige jaren geleden noodgedwongen de Peso losgekoppeld van de dollar. De koers was toen één op één. Ze hadden geen dollars meer om de peso te ondersteunen. Dit heeft een ontzettende financiële schok veroorzaakt want zelfs de dollar-tegoeden op de bank werden, één op één, omgezet in pesos. En aangezien de peso daarna devalueerde tot 1/3 dollar was je kapitaal ineens drie keer minder waard. Ook Humberto heeft hier behoorlijk pech mee gehad, maar de vrolijkheid van de mensen heeft er blijkbaar niet onder geleden. De mensen met echt veel geld hadden natuurlijk al hun voorzorgen genomen en de mensen zonder geld op de bank hadden er weinig last van. Toch heeft dit land een vrolijke sfeer.

Op acht augustus ondernamen we de terugreis naar Piriapolis. En om vijf uur 's middags waren we weer lekker "thuis" op ons bootje. Nu gaan we ons langzaam aan klaar maken voor de reis naar Nederland. De saildrive-olie is vervangen en ik heb een dieselfilter bij de dieselkachel geïnstalleerd. De GPS, NMEA-kastjes en Webasto zijn uitgebouwd om mee terug te nemen naar Nederland. We gokken er op dat we ze in Nederland kunnen laten repareren. Zo niet, dan kunnen we het altijd nog in Buenos Aires proberen met onze nieuwe adressen. Vanmorgen is Paula weer naar Tai Chi geweest en ik geloof dat ze daarin een nieuwe hobby heeft gevonden. Vanmiddag weer eens geluncht met de Amerikanen. En misschien in het weekend nog wat leuks als het weer wat beter wordt. Want momenteel waait het weer 35 knopen en het regent. Maar we zitten lekker warm en Paula heeft spaanse les aan boord, van Helena. De boot is een manier van leven geworden.

16 augustus zijn we in Nederland en 13 oktober vertrekken we weer.

Veel liefs van Peter en Paula.