Ahoy, ahoy,

Zoals jullie waarschijnlijk al gelezen hebben liggen we momenteel aan een steiger naast het Museo Oceanográfico te Rio Grande (S32°01.521/52°06.369). Hier blijven we even liggen totdat de wind uit de goede richting komt, om ons naar Uruguay te brengen. We liggen hier heel mooi. Helaas is het wel wat ver van de stad. Maar fietsend goed te doen. Hoewel de wegen zo slecht zijn, dat 5 spaken van Peter zijn fiets het begaven.

Gisteren was ik in de kajuit het e.e.a. aan het doen, toen ik buiten een wat gestommel hoorde. Toen ik ging kijken, stonden twee meisjes te poseren op P. Blue en foto's van elkaar te nemen. Ik maakte in het portugees een grapje er over en giechelend gingen ze weg.

Een uurtje later hadden we 15 á 20 van dat op geschoten spul aan boord. Het allereerst vroegen 2 meisjes heel schuchter of ze aan boord mochten komen om een foto te maken.
Peter zei; "ga maar achter het roer staan". Dat vonden ze prachtig. In tussen waren er ook een paar jongens aan komen lopen en begonnen foto's te nemen van die twee meiden. Je mag gerust wel even binnen kijken hoor, zei Peter. De oh en ah's waren niet van de lucht. Kijk eens, er is zelfs een douche, een keuken, en wc. Natuurlijk was toen het hek van de dam, de kajuit stroomde vol en de kuip stroomde vol. En even later waren we omringd door een groep 15 en 16 jarig jong spul.

Ze wilden heel graag weten waar we vandaan kwamen, welke landen we bezocht hadden, en natuurlijk waren ze nieuwsgierig of Brazilië ons beviel. Wij op onze beurt waren natuurlijk ook nieuwsgierig en wilden weten waar zij vandaan kwamen.
Ze woonden 500 km van Rio Grande vandaan, in het grens gebied tussen Uruguay en Brazilië. Ze waren op schoolreis en op bezoek geweest in het Museum. De meeste spraken aardig tot goed Engels. Een van de jongens, "de bom" genaamd, omdat hij een Arabier is, sprak geen Engels. Maar hij, Hoessein, was wel de gangmaker van het stel. Hij vroeg aan mij of het mogelijk was dat hij onze boot ooit kon kopen. In het Portugees heb ik 'm uitgelegd dat hij dan eerst maar eens de school af moest maken. Daarna studeren en proberen een goede baan te vinden en na enige jaren werken dan maar eens moest kijken.
Inmiddels waren er een stuk of wat leerkrachten aangesneld, die zich begonnen te verontschuldigen, dat we last van hun kinderen hadden. Peter zei; dat het juist leuk was zo. Een van de leerkrachten vond het maar wat jammer dat ik er ook was. Want ze zag meteen wat in Peter. (Gek hè!!) Een van de meisjes ging naar buiten, en ze zei; "het is zo mooi binnen en die mevrouw is zo aardig en ze spreekt nog Portugees ook". De leerkracht, was meteen teleurgesteld, dat er nog een mevr. Paula was. En met veel gezwaai en zelfs gezoen nam het zooitje ongeregeld weer afscheid van ons, omdat de bus klaar stond. Wij zijn nog even naar de bus gelopen en hebben aan een van de jongens ons kaartje gegeven en gevraagd of ze ons een paar foto's wilde sturen. Zou leuk zijn.

Toen we terug liepen, was de bemanning van een Engels zeiljacht t/o ons aan boord. Met Michael hadden we al kennis gemaakt, maar niet met zijn Braz. vriendin Clarissa. Net toen we weer aan bord waren, kwam Clarissa vragen of we zin hadden om met hun mee te gaan naar een soort Maastrichts Preuvenement. Het was wel een eindje rijden, maar we konden daar dan gezellig rond lopen wat drinken en een hapje eten. Nou dit was natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd. Even later zaten we met z'n vieren, in de auto. En reden we dwars door de Pampa's van de gaucho's(maar 158 km) naar Pelotas.
Wat een wegen zeg, slecht wegdek, slecht of niet verlicht. Zelfs geen witte strepen op de weg.

Na een tijdje waren we op het evenementen terrein in Pelotas. Zie het maar een beetje als een soort jaarbeurs binnen en buiten een kermis. Op allerlei eet en drink gelegenheden na, was er te kust en te keur aan duizenden verschillende soorten bonbons en heel mooie en lekkere petit-fours. Ook nog standjes met toeristische informatie en winkeltjes met allerhande koopwaar. Eigenlijk te veel om op te noemen. We hebben een erg leuke avond gehad. Om een uur of twee 's nachts waren we weer terug aan boord.
Het is maar goed dat we gisteren avond gegaan zijn en niet vandaag. Vandaag is het nog geen moment droog geweest en heeft bijna constant geonweerd. Volgens de weerberichten zal dit nog een paar dagen aanhouden. Het schijnt in dit gebied sowieso heel veel te regenen en meestal een dag of 3 zonder ophouden. Maar met het kacheltje aan is het goed uit te houden.

Groeten van Paula en Peter