Nou lieve mensen,

Hoewel we gefrustreerd waren dat we 70 mijl heen en 70 mijl terug dus 140 mijl voor niks hadden gevaren, is het toch een goede beslissing gebleken. Zaterdagnacht om 01.00 uur ankerden we binnen de pieren van de haven van Laguna. Nu bleek maar weer eens hoe fijn onze elektronische navigatie, gecombineerd met radar, is. Het was wel volle maan maar het is toch altijd spannend om een vreemde haven in het donker aan te lopen en dan ook nog met flinke wind en golven op de kont. We kwamen echter probleemloos binnen en vonden in het donker een plekje net buiten de vaargeul. We hebben heerlijk geslapen en de volgende morgen heb ik het oliekacheltje aangemaakt want het is nu echt winter aan het worden. Vooral met die zuidenwind die recht van de poolstreken komt hier. De hete-lucht verwarming van Webasto heeft de geest gegeven; weer iets voor de reparatielijst.

Even later raakten we de bodem omdat het erg hard stroomde en we tegen de ondiepte werden geduwd. Paula was als een haas haar bed uit en samen gingen we "anker op" en voeren verder de rivier op. Het viel niet mee om een geschikte plek te vinden omdat het bijna overal ondiep was. Het is een grote maar ondiepe lagune. Maar na even zoeken vonden we een plekje tegenover de visserijkade. Daar hebben we lekker de zondag voor anker gelegen en o.a. de "Bottlenose Dolphins" gade geslagen die helemaal de lagune in komen. Het zijn grote dolfijnen (tot 3.50 m) maar ze blazen als walvissen en komen vrijwel tegen de boot aan zwemmen. Het valt alleen niet mee om foto's van ze te maken want je weet niet waar ze boven komen.

Verder hebben we op ons gemak allerlei klusjes gedaan en lekker gerommeld met het kacheltje aan. Ik heb o.a. de impeller van de motor vervangen en ben op zoek gegaan naar het probleem met de Webasto. De zekering is heel en de kachel heeft spanning maar de regelaar in de kajuit heeft geen lichtje. Misschien is alleen de regelaar stuk maar die kan je hier weer niet kopen. ook ben ik op zoek naar een probleem met de NMEA signalen die naar de Navtex en de radio's moeten worden doorgegeven. Ik ben daar niet echt sterk in en het is een ongelooflijke hoeveelheid draden die er door de hele boot lopen. Zo blijf je lekker bezig. Paula is aan het kokkerellen gegaan en heeft o.a. op het kacheltje een grote pan rundvlees gestoofd. 's Avonds de laatste aflevering van Inspecteur Morse gekeken. Daarin sterft hij. Een droevige aflevering. Het schijnt dat er nu een serie is met zijn adjudant Lewis. Eens kijken of we die in Nederland kunnen krijgen.

Op maandagmorgen zijn we naar de visserijkade gevaren en daar liep al een jongeman in een rood jack te gebaren dat we wel naast een grote kotter konden. Die hadden we zelf ook al op het oog. Iedereen had ons natuurlijk al aan de overkant zien liggen. We werden hartelijk ontvangen en opvallend was, dat deze mensen wél wisten hoe je een boot vastlegt. Wat niet zo verwonderlijk was natuurlijk in een visserijhaven. In de meeste jachthavens weten ze dat echt niet. We maakten kennis met de jongeman, Iacinto Bernardo Tasso.

We maakten duidelijk dat we diesel en boodschappen nodig hadden. Nou bleek dat je als particulier hier niet kon tanken maar Iacinto bleek een vloot van 14 schepen te hebben liggen dus het ging op zijn rekening voor 70 cent de liter. Intussen greep hij een jongen van de supermarkt bezorgdienst bij zijn kladden en zodoende kon Paula meerijden naar de supermarkt en werd ook weer thuis gebracht met tassen vol boodschappen. Ook dit ging op rekening van Iacinto zodat ik hem even later alles contant kon betalen. Wat een aardige en slagvaardige vent. We hadden hele gesprekken in het Portugees. Hij bleek visserij ingenieur te zijn en behalve met de 14 grote kotters hield hij zich ook bezig met de kweek van garnalen in de lagune; "Aquafarming". Hij vertelde dat zijn schoonvader directeur of voorzitter van de jachtclub Laguna is. Tijdens de koffie bij ons aan boord hebben we hem in ieder geval een lekkere fles Rioja gegeven voor de moeite. We wandelden dus het stadje in en aten lekkere gebakken vis. Op de terugweg werden we weer ingehaald door Iacinto met zijn auto. Hij liet ons de omgeving zien en reed o.a. naar een hoge heuveltop met een mooi uitzichtpunt. Terug op de haven hadden we veel aanloop en belangstelling want er komt hier nooit een buitenlands jacht. De vissers hadden ook wel waardering voor het ontwerp van ons schip.

Plotseling stonden er echter ook ineens twee man van de Capitania dos Portos op de viskotter naast ons. Daar schrokken we wel even van want we hebben geen uitklaring naar deze haven. Ze waren echter zeer vriendelijk en we legden uit dat we een vluchthaven nodig hadden vanwege de harde wind zaterdag; een "refugio". Ze maakten geen enkel probleem en wilden alleen een paar kopieën van de Zeebrief en de paspoorten. Officieel zou je weer de hele procedure inclusief immigratie moeten doen. Iedereen is even vriendelijk. Dat zijn toch de momenten waarvoor we deze reis maken.

Laguna is zeker een haven die als startpunt voor de trip van 300 mijl te overwegen is. Inmiddels zaten we eind van de middag een pilsje te drinken met Iacinto en de bewaker van de haven toen Iacinto's vrouw op de kade stond. We nodigden haar ook uit maar ze had geen tijd. We werden echter uitgenodigd voor de avond bij hen thuis. Lekker churasco (soort BBQ) eten met een drankje. Om half zeven komt hij ons halen.
Morgenochtend gaan we vertrekken naar Rio Grande. De voorspelling is vier dagen wind uit NO tot NW dus beter kan niet. Als het ook uitkomt zijn we helemaal blij. Maar ook de meteodienst bij de administratie hier heeft dezelfde voorspelling. Duim maar voor ons want we willen niet weer terug. Al met al dus toch een paar fijne dagen.

Liefs van Peter en Paula