Natuurlijk zaten we ons al voor te bereiden op de Doldrums, het onstabiele gebied net noord van de Evenaar.
Daar is vaak weinig wind en komen soms felle (onweers)buien voor. Volgens onze informatie hierover, die via de Korte Golf binnenkomt, zou deze Inter Tropische Convergentie Zone op 4 graden noord ongeveer moeten beginnen. Er stond bij dat deze strook ongeveer 3/4 graad (45 mijl) breed is. Dat lijkt ons wat weinig. Tenzij ze bedoelen 3 á 4 graden maar dan schrijf je toch niet "3/4 degree" lijkt ons.
Nou we werden midden in de nacht prompt verwelkomd op 4 graden 20' noord door een felle bui met over de 30 knopen wind. De fok stond te loevert en we hadden er gelukkig al 1 rif in. Ik lag al in bed dus, zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen; "We were caught with our pants down". Oftewel de wind had ons te pakken "met de broek op de enkels". Maar het was geen probleem. We hebben dit meer bij de hand gehad. Het was even hard werken in onderbroek met harnas aan. Warm zat! We rolden de genua met boom en al weg en daarna stak ik een tweede rif en nog één. Dat derde rif is belachelijk klein. Dat is echt een stormzeiltje. Maar dat was ook de bedoeling. Zo heeft Harry Amsterdam het voor ons gesneden. Toen besloten we om het grootzeil weg te halen en op de fok verder te gaan. Maar na zeer korte tijd was dat alweer veel te weinig zodat we na een uur al weer bijna vol tuig hadden. Die bui kwam snel en heftig maar was ook weer snel weg. Daar moeten we goed op letten. We hadden er wel een vriendelijk maantje bij. Het was heel helder. Hierna kon Paula te kooi.

In de loop van de nacht en ochtend nam de wind volgens verwachting verder af zodat we op een gegeven moment de motor moesten starten. Want met 7 tot 9 knopen wind achter maar met een dwarsdeining van 1 á 1 1/2 meter gaan je zeilen ontzettend hard staan klappen. Het klinkt als kanonschoten. Het doet zeer in je buik als je die klappen hoort en ziet. De spinaker zetten met zijn tweeën onder die omstandigheden leek ons ook geen goed idee. We zagen hem al om het voorstag gedraaid zitten. De puristen zullen ons er wel om veroordelen maar we houden de motor bij tot de wind weer boven de tien knopen komt of voorlijker dan dwars gaat in komen. Dan heb je ook meer stabiliteit. Anders rammelt alles kapot. s Middags hebben we de zeilen er weer bij gezet maar het was onbegonnen werk. We liepen wel zo'n vier knopen maar de klappen die de zeilen maakten lieten ons beslissen om de motor toch weer bij te zetten.

Doordat de motor loopt hebben we de watertanks weer vol en heeft Paula een was gedraaid. Wat een luxe, he? Morgenavond hopen we bezoek te krijgen van Neptunus. We hopen dat hij op zijn post is rond de Evenaar zodat hij ons in zijn rijk kan inwijden.

Zojuist, vanmorgen 31 januari verschenen er een paar hoge masten aan de noordoostelijke horizon. Het schip voer net als wij op de motor en loopt ons langzaam op. Het leek een grote driemaster te zijn en we hoopten dat het de Europa was. Dan konden we foto's maken. Even later zagen we echter dat het een viermastschip was; dwarsgetuigd aan de voorste twee masten zo te zien. Dan moest het één van de bekende grote zeilschepen zijn want zoveel viermasters zijn er niet. We dachten aan de Kruzenstern of de Amerigo Vespucci. Met behulp van zijn positie op onze radar hebben we hem opgeroepen omdat we benieuwd waren wie het was. Helaas bleek de radioman niet veel engels te begrijpen. Hij meldde zich wel als Spanish Navy Ship dus is het waarschijnlijk hun trainingsschip voor jonge marine mensen. Het korte gesprek verzandde helaas omdat de man geen engels begreep dus wie het nou echt was weten we nog niet. Misschien komt hij langzaam dichterbij. Een tijdje later werd dit schip opgeroepen door een groot vrachtschip van Maersk. Het bleek dat hun AIS (automatisch identificatie systeem) niet werkte. Als je een komisch stuk wil opvoeren zou je de conversatie tussen het Maerskschip en de Spanish Navy eens moeten naspelen. Het leek Manuel van Fawlty Towers wel. "Yes miste Folty. I no nooting, miste Folty. I Manuel from Barcelona".

Op ongeveer 1 graad en 20 minuten noorderbreedte hebben we de Doldrums weer verlaten. Dit gebied was dus inderdaad ongeveer drie breedtegraden (180 mijl) breed en niet 45 mijl. Er was een duidelijke scheiding in de bewolking te zien. We zaten ineens weer onder een mooie blauwe lucht en achter ons zagen we de onstabiele wolkenopbouw waaruit de buien ontstaan. Opbollende Cumulus waarvan sommige uitgroeien tot Cumulo Nimbus (Onweerswolk). Wij hebben gelukkig maar één stevige bui gehad. Je zou ze trouwens 's nachts gemakkelijk kunnen omzeilen m.b.v. de radar. Ze zijn maar klein in omvang. Althans degene die wij gezien hebben. En we konden vanmorgen weer zeilen na ruim 24 uur motorren. Ook de viermaster spreidde zijn zeilen maar hij is tot nu toe nog niet dichterbij gekomen. Inmiddels hebben we om 14.30 weer de motor moeten starten. We zijn bang dat het de komende twee dagen niet veel beter meer zal worden. Helaas, pindakaas!!

Vannacht rond 01.00 uur bij de Evenaar (De Linie zoals dat vroeger heette).

Om 02.30 afgelopen nacht hebben we inderdaad bezoek gekregen van Nep-Tinus en hij was vergezeld van Nep-Tina. Hij heet ons welkom in zijn waterrijk en we dronken er samen een glaasje champagne op en offerden ook wat aan de grote zee. Na ons behouden vaart gewenst te hebben vertrok zij weer.
Daarna werden we vergezeld van een aantal buien en in de verte zagen we onweersflitsen. Het viel echter allemaal mee een inmiddels zeilen we alweer de hele ochtend voor de wind, al schommelend, schuddend en slingerend. We lopen ruim vijf knopen en dan zouden we in de ochtend van 3 februari aan moeten komen.

 Wordt vervolgd!