Hallo lieve mensen,

Hier is weer een verhaaltje van Pacific Blue. Paula had ook al een versie gemaakt dus die volgt eerst. Onze verhalen vullen elkaar aardig aan, denk ik.

Hallo lieve allemaal,

Na een dikke maand in Nederland op "vakantie"te zijn geweest zijn we nu weer aan het "werk" op Pacific Blue.
Pacific Blue was erg stoffig na een maand maar dat was er gauw afgespoeld. Vervelender was een paar kleine beschadigingen oa omdat de boot een stukje verplaatst was en een bij- bootje die achteronder tegen de kont van onze boot had liggen schuren.
Wij kwamen vrijdags aan boord en Zaterdag nacht stapte zoon lief Wouter voor een weekje aan boord. De zondag hebben we in Lissabon door gebracht.
Maandag 20-8 hebben we om 10.00 hr. na een dikke maand weer eens de trossen gelost en zijn we naar Sesimbra gevaren, waar we bij de Cabo Espichel zoals gewoonlijk bij een kaap veel wind kregen zodat er een rif gezet moest worden het voorzeil verkleind en later zelfs nog een 2e rif. Natuurlijk hebben we Sesimbra met een bezoek vereerd. Maar met nog een cultuur barbaar erbij blijft het bij een wandeling welke al snel eindigt op een terrasje voor een lekker koud biertje.

Elke dag zakten we wat zuidelijker, we hebben Sines aangedaan en wilden een ankerplekje om de hoek van Cabo de Sao Vincente zoeken maar daar waaide de stront bijna van de rotsen 35/40 knopen zodat we besloten verder te varen naar Lagos. Op de tocht Sines naar Lagos zijn we wel 3 X vergezeld door grote groepen dolfijnen. Zoveel dolfijnen rond de boot hebben we nog nooit eerder meegemaakt. Het is altijd weer leuk om dolfijnen om je boot te hebben. Van Lagos gingen we op weg naar Faro,
Wouter had dan het idee dat hij dan de hele Portugese kust gehad had. Welgemoed gingen we op weg, flink veel wind genoeg zelfs voor een rif, maar niet voor lang een klein uur later was de wind helemaal weg.

Motor aan, na een tijd de kust op gezocht en een anker plek om te zwemmen. Blijkbaar was de wind op, zodoende besloten we wat terug te varen en dan de Rio Alvor in te duiken en daar voor anker te gaan. En de volgende dag dan maar naar Faro te gaan. Helaas Wouter heeft Faro niet te zien gekregen omdat de wind de volgende dag zich weer niet van de goeie kant liet zien en daarom werd het Portimao. Hier is ook een goede busverbinding voor Wouter naar Lissabon, want helaas is zijn vakantie weer voorbij. Aan de kade vlak bij het centrum van Portimao vinden we een mooie ligplaats waar Wouter de PacificBlue vakkundig parkeert. Hij trakteert ons op een etentje aan de kade waar het gezellig druk wordt. Later op de avond flaneren veel vakantiegangers op de boulevard waar koopwaar uitgespreid is en het geheel met life-music wordt opgevrolijkt.

We zijn goed aangekomen in Lissabon en via de Algarve weer in Spanje aangekomen. De Algarve is een mooi vaargebied met bevaarbare riviermonden en ondiepe lagunes waar je uitstekend kunt ankeren als je de dieptemeter en het tij tenminste in de gaten houdt.
De mensen waren ook wat vriendelijker dan aan de Portugese westkust. Het is hier ook toeristischer en commerciëler. We moesten in Lagos 52 euro per nacht betalen maar voor de rest hebben we veel geankerd. Het is ook raar dat je in havens de hele papierwinkel moet doorlopen maar als je vijftig meter buiten de haven voor anker gaat zie je geen mens.

Inmiddels zijn we in Andalusië. We liggen al een paar dagen in Santa Maria bij de "koninklijke". Het is een jachtclub met zwembad en tennisbanen en een groot terras met bar en restaurant. We hebben een auto gehuurd en zijn naar Gibraltar en Sevilla geweest. Gibraltar is een aardig plaatsje en we zijn natuurlijk op de rots geweest om "apies" te kijken. We hebben belastingvrij twee sloffen sigaretten gekocht om Marokkaanse havenmeesters gunstig te stemmen. Je komt Gibraltar binnen door de landingsbaan te kruisen per bus, auto of te voet. Een groot deel van de nieuwe stad is gebouwd op opgespoten land. Opgespoten door de Nederlanders natuurlijk.
Sevilla was ook een mooie stad maar het was 44 graden dus we hebben het niet te lang uitgehouden. Tot grote frustratie van Paula overigens. Maar het was geen doen. Vroeg terug en een duik in het zwembad.

Wat Paula weer wel leuk vond was ons bezoek aan een fokkerij van Andalusische paarden met een bezoek aan het hele bedrijf en een demonstratie van een uur in o.a. het rijden met meerspannen (zes of acht paarden voor een kar), dressuur en het drijven van hele groepen paarden door één ruiter met lange zweep. Als laatste werd een grote groep veulens binnen gedreven. Je kon zien dat ze nog erg schuw en onzeker waren. De oudere dieren waren tamelijk laconiek voor het zweepgeknal. Even later werden de merries binnengelaten en in een paar seconden had elk veulen zijn moeder gevonden en stond te drinken.

Vannacht willen we ankeren in de baai van Cadiz en morgen willen we veertig mijl verder naar onze laatste Spaanse haven Barbate. Van daar uit steken we 26 mijl over naar Tanger in Marokko. We volgen de hele Marokkaanse kust tot Agadir en vandaar steken we waarschijnlijk over naar Isla Graciosa bij Lanzarote. Op 22 oktober hopen we Odette te ontmoeten in Lanzarote dus we hebben nog zes weken te gaan.

Groetjes van Peter en Paula